Vršačke planine se prostiru na površini od oko 170 km2. Počinju neposredno iznad grada i prostiru se prema istoku sve do reke Černe u Rumuniji. Ovo je jedini planinski sistem u čitavom Banatu, a uz Frušku goru predstavlja najznačajnije uzvišenje u Vojvodini.
Planinski deo zauzima centralni prostor gde su i najviši vrhovi. Od Kule (399 m), preko Turske glave (402 m), Vršačkog vrha (514 m), Srednjeg vrha (570 m), Lisičije glave (590 m) i Male Čoke (602 m) dolazi se do Guduričkog vrha (641 m), koji je ujedno i najviši vrh u Vojvodini.Neposredno iza vrha Đalu Veršišor (471 m) nalazi se državna granica sa Rumunijom. Vrhovi su međusobno odeljeni potočnim dolinama i prevojima.
Vršačke planine se prema severozapadu strmo spuštaju u Mali rit, a prema jugu postepeno i stepenasto u niže predele potoka Mesić.
Sa severne i južne strane zemljište je brežuljkasto visine od 120 do 200 m,sa potočnim dolinama. Na južnoj strani izvire potok Mesić koji protiče i kroz grad. Potok Fizeš gradi veliku dolinu kod Sočice. Na severnoj strani su potočne doline Markovačkog potoka, Alažur, Majdan i Kozluk i vododerina Đavolova jazbina.
Vršačke planine su deo nekadašnje planinske mase. Sadašnji oblik su dobile znatno kasnije, kada su izvršena velika raspadanja i spuštanja okolnih površina u velike dubine. Tada je nastala Panonska nizija koju je prekrila voda i formiralo se Panonsko more. U tom periodu Vršačke planine su bile ostrvo, a kada se voda povukla ostao je planinski masiv današnjeg oblika.
Na Vršačkim planinama ima preko 1000 vrsta drveća, šiblja i zeljastog bilja.Viši planinski delovi su obrasli šumom, listopadnim drvećem i četinarima.Od listopadnog drveća tu rastu: brest, bukva, hrast, pitomi kesten, grab, lipa, bagrem, divlja kruška, divlja jabuka, glog i drugo.
Od četinara najviše ima borova i smreke. Niži, brežuljkasti delovi zasađeni su vinogradima. Od divljači ima srna, zečeva, lisica, divljih svinja i mačaka, a od ptica orlova, kraguja, sova, fazana, jarebica, divljih pataka i gusaka, divljih golubova, velikih i malih detlića i drugih.
Bujna vegetacija, prijatna mikroklima i dovoljna nadmorska visina veoma povoljno utiču na ljudski organizam. Poznato je dečije odmaralište “Crveni krst”, a ima i više restorana kao i dosta vikendica. Od grada do Kule vodi asfaltni put.
Dalje, do planinarskog doma na Širokom bilu, može se stići automobilom tvrdim putem. Tu su i dva manastira: Mesić i Središte.
Lepota Vršačkih planina, prijatna klima, aromatična vina i gostoljubivi ljudi su ono po čemu se okolina Vršca dugo pamti.