Poslednjim Brankovićima, braći Đorđu (u monaštvu Maksim) i Jovanu, sinovima Stefana slepog, i unucima poznatog Đurđa Brankovića pripisuje se obnavljanje i osnivanje mnogih manastira. Smatra se da su oni osnovali i manastir Središte.
Dimitrije Ruvarac pominje da su 1731. godine u okolini Vršca postojala dva manastira: Mesić i Središte.
Carica Marija Terezija, na intervenciju rimokatoličke crkve, 1777. godine izdaje Reskriptum o ukidanju manastira: Kusić, Partoš, Šemljug, Kovilj i Središte.Manastir se nalazio u selu Malo Središte, na mestu gde je danas rumunska pravoslavna crkva. Inače, u narodu selo M.Središte ima i drugo ime -Prnjavor, što znači manastirski posed.
U vreme naše, a trudom mnogih znanih i neznanih dobrih ljudi, odavde i izdaleka, a ponajviše trudom Njegovog preosveštenstva episkopa banatskog gospodina Hrizostoma, obnovljen je manastir Središte.
Manastirski kompleks još nije završen. Za sada je podignuta mala crkva na lekovitom izvoru (crkva je posvećena Premudrosti Božijoj i praznuje Prepolovljenje pedesetnice), vrlo lep konak građen po ugledu na staru vizantijsku školu gradnje, u kome se nalazi mala crkva posvećena čudima Arhangela Gavrila. Započet je hram posvećen ikoni Presvete Bogorodice Trojeručice. Takođe, ceo manastirski kompleks je, kao i budući centralni hram, posvećen ikoni Presvete Bogorodice Trojeručice.
Iako još uvek nezavršen, manastir Središte je od velikog značaja za narod koji ga svakodnevno sve više posećuje.
Od manastira Središte do naredne kontrolne tačke, Guduričkog vrha, nastavlja se širokim putem a zatim stazom kroz šumu. Izlazi se na veliku raskrsnicu od koje se grebenom uspinje na krov Vojvodine.
Rastojanje do KT-7: 5 km.
Potrebno vreme: 2 časa.
Visinska razlika: +439 m.